ئی میل دریافتی

محمود صباحی:

 "فریب نباید داد و فریب نیز نباید خورد: دولت‌ها چهرۀ عریانِ فرهنگ‌ها هستند؛ از همین رو، هیچ‌چیز و هیچ‌کس به اندازۀ نظام جمهوری! اسلامی چهرۀ درونیِ فرهنگ ما را آشکار نکرده است:

وقیح، دریده، دروغ‌گو، بی‌شرم، بد زبان، پرمدعا، متظاهر، ریاکار، مهمان‌کش، زورگو نسبت به زن، زورگو نسبت به ضعیف‌تر از خود، چاپلوس نسبت به قوی‌تر از خود، به شدت کینه‌توز و حسود، توهمِ همه‌‌چیز دانی و فقاهتِ ‌مطلق، هیچ‌گاه خطای خود را نپذیرفتن و هرگز عذرخواهی نکردن و تازه طلبکار هم شدن، هیچ میلی به حقیقت نداشتن، همۀ امور را به تقیه و سیاست تقلیل دادن و همۀ ارزش‌هایِ اخلاقی و حیاتی را از درون تهی ساختن، با پرخاش‌گری دیگران را متهم به پرخاش‌گری کردن، با کلمات رکیک رکاکت را تقبیح کردن، رفتار و گفتارِ قیّمانه، ادبیاتِ ناصریح و چندین لایه و نیز هرگز شفاف مقصودِ خود را بیان نکردن، احساس میراثِ پدری داشتن نسبت به قلمروهای علمی و فکری، خود‌خاستگاه‌پنداری، علاقۀ بیمارگون به فضولی، مداخله و مدیریتِ روابط [آلات تناسلی] دیگران، قائل نبودن به هیچ حریمِ خصوصی، پایبند نبودن به هیچ قانون و مقرراتی، به هیچ قول و وعده‌ای وفا نکردن....خلاصه کلام: اگر کسی تنها یک خصلتِ خلاقِ فردی و اجتماعی در این فرهنگ ــ نظام سراغ دارد، برای من بنویسد تا از جهالت به درآیم؛ هم‌چنین که اگر کسی تنها یک تفاوت در میان فرهنگ و دولت ما کشف کند، من را دوباره امیدوار و چه بسا رستگار کرده است."