از: منوچهر یزدی ، سایت ایران وجهان

آقای روحانی، جنابعالی با تمهیدات حکومتی و مراقبت دولتی و رای نسبی مردمی بر کرسی ریاست جمهوری اسلامی ایران تکیه زدید و عزم آن دارید قفل هایی را که همراهان انقلابی شما بردر و پیکر کشور زده اند با کلید تدبیر بگشایید.
ما برخلاف شما و هم اندیشان تان بر این باور نیستیم که همه معضلات اقتصادی و سفره خالی مردم و ذلت ریال ایرانی نتیجه مدیریت هشت سال گذشته است . برای حل معماهای پیچیده اقتصادی و سیاسی باید به عقب برگردید و کارنامه جمهوری اسلامی را بدون تعصبات مذهبی مطالعه کنید . بی انصافی است اگر سیاست های اقتصادی دولت های گذشته را که به ظهور و حضور مافیای اقتصادی انجامید نادیده بگیریم . شاید عده ای از یاران شما در حکومت، تمارض به بیماری آلزایمر سیاسی نموده و سعی داشته باشند گذشته را از اذهان عمومی پاک کنند ولی جنابعالی که از آغاز انقلاب تا کنون در منصب های اطلاعاتی و امنیتی و نظامی حضور داشتید از دهنیت آگاهانه ای برخوردارید و خوب میدانید که به هنگام فرو پاشی نظام پادشاهی ، کشوری را تحویل گرفتید که خزانه اش از منابع مالی پر و دارای کارخانجات و صنایعی دایرو سود آوربود و نیز تجارتی رو به رشد داشت و کسی نگران سفره اش نبود. ارزش ریال هم آن چنان بود که در بانک های جهانی خریداری میشد ، شما از ارزش سفره رنگین و پر برکتی که فرا روی سربازان انقلاب اسلامی گسترده شده بود به خوبی واقفید اما آیا میدانید مردان انقلاب اسلامی، بر سر این سفره آماده و گسترده چه ها آوردند ؟
حتما به یادتان مانده است که شورای انقلاب اسلامی درآغازین روزهای انقلاب یعنی مرداد ماه 1358 پنجاه و سه کارخانه و بانک و شرکت معتبر و بزرگ را که برخی شهرت جهانی داشتند و صادر کننده کالاهای ایرانی بودند و هزاران کارگر و مهندس و تکنسین در بهترین شرایط کار میکردند ، به بهانه غیر منصفانه و غیر عادلانه " استفاده نامشروع از امکانات و تضییع حقوق عمومی " مصادره و صاحبانش را آواره و فراری کرد . اما اکنون سوال کنید با این سرمایه های مردم چه کردند ؟ و سرنوشت این صنایع بزرگ به کجا انجامیده است ؟
به یاد دارید در آغاز انقلاب ، بانک مرکزی ، حساب بانکی سیصد و پنجاه نفر از افراد مختلف را مسدود کرد که گناه شان تلاش و کوشش در عرصه صنعت و تجارت سالم کشور بود . هنوز نیز بی وقفه روال مصادره املاک و زمین های کشاورزی و اموال مردم از سوی دادگاههای انقلاب ادامه دارد .

آقای رییس جمهور

تاراج این سرمایه ها مورد بحث ما نیست بلکه آنچه که غم انگیز است نتیجه نگاه اسلام التقاطی به سرمایه و سرمایه دار و بنگاههای مالی بود که به فرار سرمایه سازان و اقتصاد دانان و صاحبان صنایع از کشور و قطع رابطه این نسل از کار آفرینان و مدیران با چرخه تولید و اقتصاد کشور انجامید و ایران انقلابی را یکباره از مدیران با تدبیر و سرمایه داران دلسوز و متخصصان کاردان تهی کرد ، به گونه ای که دیگر هرگز آدم هایی از نوع ابتهاج ها ، اخوان ها ، خسرو شاهی ها ، بر خوردارها ، خیامی ها ، رضایی ها ، فرمانفرمائیان ها ، لاجوردی ها ، هراتی ها و صدها مدیر مدبر دیگر در ایران اسلامی به وجود نیامدند . حتما شما میدانید چه کسانی جای این میهن پرستان دلسوز را گرفتند و با سرمایه های آنان چه کردند ؟

آقای رییس جمهور

دلار هفت تومانی یک شبه سه هزار و پانصد تومان نشده ، این افزایش ، روند سی ساله داشته است . تشکیل باند های تجارت خارجی به قصد واردات درد امروز و دیروز نیست .. تعطیلی سازمان برنامه در زمان آقای احمدی نژاد صورت نگرفت بلکه این سازمان در دولت مرحوم رجایی به اتهام آمریکایی بودن اعدام انقلابی شد و از جنازه آن در دولت اقایان هاشمی و خاتمی به عنوان یک قلک استفاده میشد و آقای احمدی نژاد نیز آن را تحمل نکرد و به حیات نیمه جانش خاتمه داد . این قفل هایی که بر نهاد های اقتصادی کشور زده شده حاصل تلاش سی و چهار ساله برخی از مدیران و دولتمردانی است که سکوت اسلام را در مبانی علم جدید اقتصاد باور نداشته و به روش های غیر علمی و ضد ملی ادامه دادند . متاسفانه تلاشی که در دوره آقای خاتمی برای علمی و ملی کردن اقتصاد صورت گرفت با کارشکنی کسانی مواجه گشت که با اقتصاد رانتی خو گرفته و حاضر نبودند منافع شخصی خود را در برابر منافع ملی نادیده بگیرند و با سر سختی بسیار درها را برهمان پاشنه سایق استوار ساختند.

آقای رییس جمهور

غم انگیز ترین نتیجه نگاه دینی به امور را در بخش سیاست خارجی شاهد هستیم . تحریم اقتصادی قصه کهنه ای است که با گروگانگیری آمریکاییان در ایران کلید خورد و با انفجار ها و ترورها و آدم رباییها استمرار یافت و اکنون به زخمی کهنه و آزار دهنده تبدیل شده که توان اقتصادی ما را پایمال کرده است .
اصرار جمهوری اسلامی در تداوم نگاه التقاطی مذهبی به دیپلماسی کشور ، تحریم ها ی سی ساله را به ملت ایران تحمیل نموده است . تحریم هایی که ایران را به بهشت رانت خواران و فرصت طلبان و جهنم مردم عادی مبدل ساخته است . عده ای در بخش تجارت خارجی با بهره برداری از این بازار آشفته به آن چنان در امد های کلان و بادآورده دست یافته اند که قادرند تولید ملی و ارزش های ملی و باورهای اخلاقی جامعه را قربانی مطامع خود کنند و امنیت ملی و آسایش همگانی را در معرض تهدید های جدی قرار دهند.
سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران نیز از همان درد بزرگ یک سویه نگری و ایدئولژیکی رنج میبرد زیرا از آغاز انقلاب، دیپلماسی کشور با شعار مرگ بر آمریکا و اسراییل شکل گرفت و با بر افراشته شدن پرچم فلسطین، به منظور جلب حمایت کشورهای اسلامی ، نگاه خصمانه ای به غرب معطوف گردید که به گروگان گیری آمریکا ییها و سقوط دولت موقت منجر شد وراه دیپلماسی کشور ما را از غرب به شرق رهنمون گشت ولی این بار از امپریالسم گسسته به دامان کمونیسم ور شکسته غلطیدید . بر اساس این نگاه آرمانی جدید بود که دشمنان ایران فرصت ترکتازی یافتند و اسباب تجاوز صدام را به ایران فراهم نموده و هشت سال جنگ ویرانگر را بر ملت ایران تحمیل کردند اما شگفتا که جمهوری اسلامی نه تنها از پشتیبانی اعراب مسلمان منطقه بر خوردار نگردید بلکه غالب آن کشور ها برده وار ، دست در دست اسراییل نهاده ، دشمن تاریخی شان را از یاد بردند و به ایران شیعه پرداختند!

آقای رییس جمهور

آیا از امپریالیسم غرب بریدن و به کمونیسم ورشکسته شرق پیوستن ،مشگل استقلال ایران را حل کرد ؟ نزدیک شدن به دشمن تاریخی ایران و عقد پیمان با دولتی که در لگد کوب کردن پیمان ها و قول و قرار ها سر آمد دول جهان است نادیده انگاشتن تمامی توطئه ها از جانب تزارها و کمونیست ها و روسها نیست ؟ دولتمردان جمهوری اسلامی چگونه تجزیه کشور و دخالت های سیاسی و قراردادهای ننگین گلستان و ترکمن چای و آخال را از یاد بردند ؟ دل بستن به دولتی که حقوق ملت ایران را در دریای مازندران تضییع کرده و یا با اخذ میلیارد ها دلار و صرف وقت بسیار نتوانسته انرژی اتمی بوشهر را سر و سامان بدهد ساده لوحی سیاسی نیست ؟ فشردن دست کسانی که با کمال وقاحت در تحریم های سازمان ملل علیه ملت ایران رای موافق دادند دهن کجی به ملت ایران نیست ؟ بها دادن به کسانی که مانع بر قراری رابطه ما با برادران مان در ایران بزرگ شده و قفقاز اسیر را از حمایت مردم ایران محروم ساخته اند در استقلال سیاسی ایران چه جایگاهی دارد ...؟

آقای رییس جمهور

ما اندامان حزب پان ایرانیست همیشه مدافع حق داشتن انرژی اتمی بوده و آنرا برای آینده ایران ضروری و حیاتی میدانسته ایم ، اما شوربختانه بازیگران عرصه سیاست خارجی ، این فرصت را به تهدید تبدیل کرده اند. دولتمردان نظام در هر وزارتخانه ای همچون حلقه های ناپیوسته و جدا از هم و نا هماهنگ عمل کرده اند. مجموعه این ناهماهنگی ها و نارضایتی ها ، سبب سست شدن عزم و اراده ملی در حمایت از پروژه انرژی اتمی که تاوان سنگینی برای آن پرداخت شده گردیده است .اگر تبعیض ها ادامه پیدا کند ، اگر مردم روی سفره گسترده نفت از رفاه محروم باشند . اگر فساد و تبعیض دست از جان مردم بر ندارد . اگر آزادی های اجتماعی و سیاسی از جامعه دریغ گردد ، چگونه انرژی اتمی به تنهایی قادر خواهد بود همه این خلاء ها را پر کند ؟ لذا بدیهی است که دیگر انگیزه ای برای مبارزه در راه انرژی اتمی باقی نمیماند .

آقای رییس جمهور

شعار های اولیه شما و یاران تان ، استقلال – آزادی- جمهوری اسلامی بود .
جمهوری اسلامی شکل گرفت . اما ایا استقلال و آزادی تحقق پیدا کردند ؟ ! اگر پاسخ شما نیز منفی است پس بدانید راه را اشتباه رفته اند و باید مرد و مردانه مسیرتان را تغییر دهید . این کار شجاعانه ، عشق به ملت ایران ، کشور ایران و فرهنگ ایران را می طلبد.
یک ملت با فرهنگ که در سحر گاه تاریخ ، زندگی را با رمز " اندیشه نیک ، کفتار نیک ، کردار نیک " آغاز کرده دیگر طاقت این همه اندیشه های ناپاک ، و این حجم از گفتار و خطابه های بی پایه و اساس و دروغ و این اندازه کردار ناپسند و ریا را ندارد .
برای نجات ایران از انسداد سیاسی ، اقتصادی و فرهنگی و اجتماعی به یک رفرم و باز نگری جدی نیازمندیم . گشایش قفل های اقتصاد ورشکسته و سیاست خارجی شکست خورده به " کلید ی " نیاز دارد که با " تدبیر " در های " تغییر" را باز کند .